چرا بقایای اجساد سرنشینان تایتانیک هیچگاه پیدا نشد؟
به گزارش نکسترو، اسکلت سرنشینان کشتی های غرق شده معروف تاریخ همچون مِری رُز و واسا در لاشه این کشتی ها یافت شدند؛ اما چرا این اتفاق در رابطه با کشتی معروف تایتانیک نیفتاد.
به گزارش گروه علمی ایرنا، وبگاه دِیلی گَلِکسی در گزارشی آورده است: غرق شدن کشتی تایتانیک در ۱۵ آوریل ۱۹۱۲ میلادی (۲۶ فروردین ۱۲۹۱) در سواحل نیوفاندلند یکی از فجایع دریایی دردناک تاریخ است که جان بیشتر از هزار و ۵۰۰ مسافر و خدمه کشتی را گرفت.
بیش از یک قرن است که بحث تایتانیک مطرح بوده و پژوهش هایی در رابطه با آن صورت گرفته؛ اما هیچ وقت بقایای سرنشینان آن در محل غرق شدن کشتی پیدا نشده است. این مورد هم به گمانه زنی و هم به کنجکاوی در رابطه با آن دامن زده است؛ اما علم توضیح مناسبی برای این مورد عرضه می دهد.
لاشه تایتانیک تقریبا در ۳۷۰ مایلی (۶۰۰ کیلومتری) جنوب شرقی نیوفاندلند (جزیره ای بزرگ در کانادا، نزدیک ساحل شرقی آمریکای شمالی) در عمق ۱۲ هزار و ۵۰۰ فوتی (۳.۸۱ کیلومتری) کشف شد. این اکتشاف به سرپرستی دکتر رابرت بالارد، کاوشگر دریایی، در سال ۱۹۸۵ صورت پذیرفت و برای آن، از فناوری پیشرفته آن زمان، همچون وسیله نقلیه هدایت شونده از راه دور آرگو (Argo)، برای یافتن محل استفاده شد.
گروه اکتشافی، اشیایی مانند کفش، لباس و وسایل شخصی را یافتند، اما هیچ اثری از بقایای اجساد انسان ها وجود نداشت. چه توضیح علمی برای این مسئله وجود دارد؟
نبود بقایای اجساد سرنشینان تایتانیک چند دلیل اساسی دارد:
- جریان های اقیانوسی: جریان های قوی اقیانوس اطلس شمالی احتمالا اجساد بسیاری را در ساعات و روزهای بعد از غرق شدن، از کشتی دور کرده است. کشتی های بازیابی همچون سی اِس مَکِی بِنِت (CS Mackay-Bennett)، گزارش دادند که اجساد شناوری را مایل ها دور از مختصات تایتانیک پیدا کرده اند.
- جلیقه نجات و نیروی شناوری: خیلی از قربانیان، جلیقه نجات پوشیده بودند که آنها را مدتی شناور نگه می داشت. توفان و امواج به سرعت اجسام شناور را پراکنده کردند و آن هایی که نجات پیدا نکردند به مرور زمان تجزیه یا غرق شدند.
- شرایط شیمیایی و زیست شناختی لاشه کشتی
از سوی دیگر، محل غرق شدن تایتانیک، محیطی است که مواد آلی را حفظ نمی نماید. عوامل گوناگونی در از بین رفتن بقایای اجساد نقش دارند:
- عمق موازنه ای کربنات کلسیم: در عمق کمتر از ۳ هزار فوتی (۹۱۴.۴ متری)، آب دریا در کربنات کلسیم، ماده معدنی مهم استخوان ها، اشباع نمی گردد. به قول بالارد، «استخوان ها» در این شرایط حل می شوند و بعد از آنکه مُردارخوارها بافت های نرم را می خورند، هیچ اثری از آنها باقی نمی ماند.
- مُردارخواران زیست شناختی: موجودات اعماق دریا همچون ماهی ها، سخت پوستان و باکتری ها، مواد آلی را به سرعت مصرف می کنند؛ حتی در آب های عمیق تر و سردتر، فرایند تجزیه توسط این موجودات مردارخوار تسریع می شود.
منبع: نكسترو
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب