انتشار مقاله پژوهشگران دانشگاه تهران در مجله وابسته به دانشگاه کمبریج
نکسترو: پژوهشگران مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران در یک مقاله انتشار یافته در مجله وابسته به دانشگاه کمبریج، از رمز و رازهای الیگومرهای پروتئینی پرده برداشتند.
به گزارش نکسترو به نقل از ایسنا، دکتر علی اکبر موسوی موحدی، رییس مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران در این زمینه اظهار داشت: تغییر سبک زندگی در دنیای امروز، تنش و استرس های مختلفی بر سلامت فردی و اجتماعی انسان ها تحمیل کرده و سبب گسترش بیش از پیش شمار مبتلایان به بیماریهای صنعتی نظیر دیابت و سرطان شده است. مطالعات بسیاری بر نقش اساسی تولید و رهاسازی رادیکال های آزاد در نتیجه این تنش ها در بروز بیماریها مهر تائید زده اند. هر چند که نظام آفرینش، سازوکارهای لازم برای مقابله با چنین تنش هایی را با ایجاد تعادل در بدن موجودات زنده تا آستانه مشخصی فراهم نموده است، با وجود این، افزایش چشم گیر تنش ها در زندگی صنعتی امروز، تعادل به وجود آمده را به سود تجمع رادیکال های آزاد در بدن سوق می دهد که می تواند تغییرات نامطلوبی را بر ساختار و عملکرد مولکول های زیستی همچون پروتئین ها تحمیل کند.
وی با یادآوری این که ریشه مولکولی استرس و یا تنش، ناظر به موضوع تجمع رادیکال های آزاد غیرمتعادل است که سبب تغییرات ساختاری و ناپایدار شدن پروتئین ها، خارج شدن از حالت طبیعی، قرار گرفتن آنها در مسیرهای تجمعی و در نهایت بروز بیماری هایی نظیر آلزایمر، پارکینسون و دیابت می شود، اضافه کرد: در این بیماریها رسوب تجمعات پروتئینی موسوم به فیبریل های آمیلوئیدی منجر به اختلال در عملکرد طبیعی اندام های بدن می شود، بطور مثال تخریب سلول های بتای پانکراس در اثر رسوب فیبریل های آمیلوئیدی، ترشح انسولین را تحت تأثیر قرار داده و منجر به بروز دیابت نوع دو می شود.
استاد ممتاز دانشگاه تهران اشاره کرد: همین طور نقش رسوب فیبریل های آمیلوئیدی در سلول های عصبی، در ایجاد بیماریهای پیشرونده عصبی نظیر آلزایمر و پارکینسون نیز به اثبات رسیده است. اما موضوع از نقطه نظر مولکولی، بسیار پیچیده تر است؛ برای اینکه مطالعات بسیاری سمیت فیبریل های آمیلوئیدی را که محصول نهایی فرآیندهای تجمعی پروتئین ها به شمار می روند، در حدی نمی داند که به تنهایی مسئول ایجاد بیماریهای مذکور باشد. بدین سبب اخیراً بحث الیگومرهای آمیلوئیدی که حدواسط ها و پیش سازهای مسیرهای تجمعی پروتئین ها محسوب می شوند و سمیت بسیار بیشتری از فیبریل ها دارند، توجه فراوانی را به خود جلب کرده است.
به نقل از روابط عمومی دانشگاه تهران، دکتر موسوی موحدی اضافه کرد: از آنجا که الیگومرهای سمی آمیلوئیدی به سبب پایداری کم ترمودینامیکی و ساختارهای مولکولی ویژه کاملاً مجزا از الیگومرهای پروتئینی هستند که بار اصلی انجام عملیات های زیستی را به عهده دارند، نامزدهای اصلی ایجاد اختلال و در نهایت تخریب سلول ها و بروز بیماریهای صنعتی آمیلوئیدی فوق الذکر هستند. نظر به اهمیت بالای این موضوع، پژوهشگران مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران به دعوت نشریه Current Research in Structural Biology وابسته به دانشگاه کمبریج انگلستان، مبادرت به انتشار مقاله مروری کردند که در آن ضمن بررسی مسیرهای تجمعی پروتئین ها و سازوکارهای درگیر در آن، روش های مدیریت این شرایط در موجودات زنده را نیز تشریح کرده اند.
وی ادامه داد: بدین سبب در این مقاله مروری که بر جنبه های ساختاری متمرکز است، از رمز و رازهای الیگومرهای پروتئینی پرده برداشته شده است و تاکید اصلی بر دو گروه از الیگومرهای پروتئینی موسوم به الگومرهای آمیلوئیدی و چاپرون های مولکولی است که دسته اول تهدیدکننده سلول و دسته دوم (با مدیریت شرایط تنشی) ضامن سلامتی سلول محسوب می شوند. گفتنی ست که سازوکارهای مولکولی درگیر در موارد فوق توسط نویسندگان مقاله، نقاشی مولکولی شده و در این مقاله به چاپ رسیده است.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب